O Italii / FRIULI VENEZIA GIULIA / VILLA MANIN

O cudownej willi w szczerym polu, a także chwale i upadku bogatego rodu z Udine czyli VILLA MANIN w Passariano

Oto Villa Manin w Passariano, niedaleko Codroipo, na zachód od Udine. W samym sercu rolniczej równiny Friuli znajdziemy czarującą willę, pochodzącą w XV wieku, otoczoną maleńką osadą, którą zamieszkują aż 34 osoby!

Skąd wzięła się tak ogromną willa w takim miejscu? Można by powiedzieć, że z bogactwa i chęci pokazania się – wybudowała ją można i wpływowa Rodzina Manin, która rządziła tymi okolicami przez kilka pokoleń. Jeden z jej przedstawicieli, żyjący w połowie XVII wieku Antonio Manin funduje tą imponującą rezydencję dla swojej rodziny. Kiedy natomiast jego pra-pra wnuk Ludovico Manin zostaje dożą Wenecji (ostatnim zresztą, bo to właśnie jego obalił Napoleon w 1798) tę właśnie willę wybiera jako swój dom, rozbudowuje go i tworzy niesamowite, cudowne miejsce – przepiękny, rozległy pałac, otoczony ogrodami, po prostu coś niesamowitego.

Rodzina Manin wywodziła się z Toskanii, ale na teren Friuli przybyła już w XIV wieku i aż do ich upadku pod koniec XVIII wieku to oni kierowali losami Udine i okolic. Aby pokazać swoją wielkość chcieli wybudować coś wielkiego i udało im się to – budowa Villa Manin rozpoczyna się w połowie XVII wieku (1650-1660). Paradoksalnie, kiedy Napoleon przybył w te strony, właśnie tą willę wybrał sobie jako miejsce swojej kwatery generalnej. Tutaj mieszkał przez dwa miesiące i to tutaj planował dokumenty układu, który potem podpisał z Austrią w Campoformio, na mocy którego 11 wieków historii Republiki Weneckiej kończy się przekazaniem jej Austrii. Po upadku Serenissimy i Rodu Manin opuszczona willa powoli popada w ruinę, a podczas I Wojny Światowej zostaje poważnie zniszczona.  Przez kilkadziesiąt lat stoi samotna i porzucona, dopiero w latach 60-tych XX wieku zostaje zakupiona przez władze Friuli i odrestaurowana.

Cały kompleks składa się z kilku budynków, które zamykają w sobie ogromy trawnik. Główny pałac, część mieszkalna i reprezentacyjna, znajduje się w centrum - jest to 3-pięktrowy budynek, poprzedzony eleganckim portykiem wejściowym. Po obu stronach niższe, podłużne zabudowania, które spełniały funkcje bardziej praktyczne – magazyny, piwniczki na wino, stajnie, miejsca do przechowywania zboża i innych zapasów. Dzisiaj, część z nich przeznaczona została na muzeum. Wnętrze części centralnej jest bogato pokryte freskami, przede wszystkim Wielka Sala, która jest dziełem Ludovico Dorigny, jednego z najbardziej rozchwytywanych malarzy tego okresu (przełomu XVII-XVIII wieku). Niedaleko wejścia znajduje się Kaplica Św. Andrzeja na planie ośmiokąta ozdobiona marmurami i stiukami wykonanymi przez Domenico Rossi.

Ogromy ogród (18 hektarów), który otacza pałac, był wykonany zgodnie z barokowymi założeniami ogrodów francuskich. Znajdziemy tam rzadkie rośliny, stare zabytkowe drzewa, a także sztuczne jeziorka i fontanny ozdobione wieloma rzeźbami.

Wstęp płatny (bilet indywidulany €10, grupowy €5). Czynne od wtorku do niedzieli w godzinach 10-18. Obok kompleksu dwa duże parkingi, dostępne również dla autokarów.