O Italii / SANTO SUBITO / ŚWIĘTA CECYLIA

Młodziutka ŚW. CECYLIA zaślubiona Chrystusowi za którego poniosła śmierć, a do Nieba prowadziły ją Chóry Anielskie

Święta Cecylia urodziła się w Rzymie na początku III wieku n.e., gdzie zmarła około 230 roku. Jako młoda dziewczyna uwierzyła w Chrystusa i złożyła śluby czystości, oczywiście w tajemnicy przed rodziną. Rodzice zmusili ją do małżeństwa, a ich wybrańcem był Walerian, poganin, rycerz. Cecylia wyszła za niego za mąż, ale w noc poślubną powiedziała mu, że jest już zaślubiona Chrystusowi – nie tylko nie złamała swojej przysięgi, ale jeszcze udało się jej nawrócić Waleriana, a później również jego brata Tyburcjusza. Według tradycji Cecylia powiedziała Walerianowi, iż stoi przy niej Anioł, ale on sam nie może go ujrzeć ponieważ nie jest ochrzczony. Walerian udał się więc do Papieża Urbana I z rąk którego przyjął chrzest. Po powrocie do domu, ujrzał Cecylię zatopioną w modlitwie w otoczeniu Aniołów. Jeden z nich ofiarował im dwa wieńce: z róż i z lilii jako symbol ich czystości.

Ich wiara została szybko odkryta, doniesiono do władz i Walerian wraz z bratem zostają zgładzeni. Również Cecylia jest aresztowana. Dostała ostatnią szansę – miała oddać cześć bożkom pogańskim, czego oczywiście nie zrobiła. Wtedy skazano ją na śmierć poprzez uduszenie w łaźni, gdzie rozpalono ogień w celu uzyskania bardzo wysokiej temperatury. Cudem Cecylia wyszła z tej próby bez szwanku, skazano ją więc na ścięcie mieczem. Kat zadał jej trzy ciosy w szyję, ale żaden z nich nie był śmiertelny – dziewczyna przeżyła. Zmarła dopiero po trzech dniach, a jej słudzy tamowali krew lejącą się z ran.

Została pochowana w Katakumbach św. Kaliksta poza Rzymem (poza bramami miasta – takie było  ówczesne rzymskie prawo; dzisiaj katakumby znajdują się oczywiście w administracyjnym obrębie Rzymu). W 822 roku odnaleziono jej ciało – zachowało się w stanie nienaruszonym z ciągle widocznymi cięciami na szyi. Na polecenie Papieża Paschalisa I przeniesiono je więc na Zatybrze do wybudowanej w IV wieku na miejscu jej domu bazyliki.

W 1599 roku, podczas prac rekonstrukcyjnych w Bazylice Św. Cecylii, jej grób został otwarty w obecności wielu świadków, między innymi Paolo Sfondrati, kardynała tytularnego bazyliki, kardynała Baroniusza oraz rzeźbiarza Stefano Maderno. Ten ostatni został zaproszony po stwierdzeniu nienaruszalności ciała i poproszony o sporządzenie rysunku Cecylii odzwierciedlającego pozycję, w której została odnaleziona. Na podstawie tego szkicu wykonał on później przepiękną marmurową rzeźbę, przedstawiającą Świętą Cecylię – leżącą na boku z twarzą zwróconą ku ziemi, na szyi widoczne ślady cięć mieczem zadane przez kata prawie 14 wieków wcześniej oraz palce: ułożone w charakterystyczny sposób symbolizujący Trójcę Świętą. Ta właśnie rzeźba zdobi grób Świętej do dzisiaj: w Bazylice św. Cecylii na Zatybrzu w Rzymie, a w Katakumbach Świętego Kaliksta znajduje się jej kopia.

Święta Cecylia jest patronką chórzystów, lutników, muzyków, organistów, zespołów wokalno – muzycznych. Nie do końca wiadomo dlaczego – możliwe, że grała na jakimś instrumencie, jak większość młodych kobiet z arystokratycznych domów Antycznego Rzymu. Niektórzy mówią, że przez trzy dni jej konania słychać było chóry anielskie, które umilały jej mękę…

Atrybutami Cecylii są więc instrumenty muzyczne: cytra, harfa, lutnia i organy, a także miecz oraz wieniec z białych i czerwonych kwiatów – symbol męczeństwa. Liturgiczne wspomnienie św. Cecylii przypada 22 listopada.