O Italii / FRIULI VENEZIA GIULIA / TARVISIO i okolice / JEZIORO PREDIL

Cudowny relaks w otoczeniu wysokich wapiennych szczytów Alp - jezioro jednej wyspy czyli LAGO DEL PREDIL

Z Tarvisio wyjeżdżamy drogą SS54 w kierunku Cave del Predil. Po kilkunastu kilometrach dojedziemy do przedziwnego miejsca, gdzie krajobraz przypomina trochę ten nazywany księżycowym. To okolice górnicze, tutaj przez długie lata wydobywano węgiel w nieistniejącej już dzisiaj kopalni Raibl. Pozostała osada z małym kościółkiem, duży budynek kopalni Raibl i okolica surowa, pusta, zniszczona. Mijając po prawej stronie duży kompleks zabudowań po kopalni jedziemy dalej jeszcze kilka kilometrów, ciągle pod górę, aż nagle otwiera się przed nami niesamowity widok – zaskakująco piękne jezioro otoczone przez prawie białe szczyty Alp. To Lago del Predil.

Lago del Predil jest stosunkowo duże jak na alpejskie okolice – długie na 1,5 km i szerokie na 500 m, a jego głębokość dochodzi do 30 m. Jest to drugie pod względem wielkości jezioro Friuli (po Lago di Cavazzo). Powstało na rzece Rio del Lago. Otoczone jest przez dwa duże masywy górskie: Cima del Lago i Cinque Punte o wysokościach około 2 tyś m n.p.m., które z godnością odbijają się w lazurowej tafli zazwyczaj spokojnej wody jeziora. Znowu lazurowej – no tak, bo to podłoże wapienne w połączeniu ze słonecznymi promieniami daje takie niesamowite kolory.

Latem miejsce jest bardzo popularne wśród turystów. Można się tu kąpać, można opalać, wynająć kajak czy rowerek wodny. Jest kilka wyznaczonych plaż, bar, kilka parkingów. Wokół jeziora biegnie droga spacerowa, a okolice to ulubione tereny użytkowników dwóch kółek - rowerzystów i motocyklistów. Ze względu na bliskość Austrii i Słowenii możemy tutaj spotkać sąsiadów zza obu granic, którzy korzystają z uroków tego miejsca i relaksują się na brzegu jeziora.

Dawno, dawno temu w miejscu dzisiejszego jeziora Predil była wioska. Pewnego zimowego wieczoru przybyła do owej wioski kobieta z dzieckiem – byli głodni, zziębnięci i szukali noclegu. Chodzili od domu do domu, ale nikt z mieszkańców wioski nie chciał ich ugościć. Jedynie pewna biedna rodzina, która mieszkała w małym domku na skraju wsi, przyjęła wędrowców na noc. Następnego ranka po wiosce nie było śladu – została zalana przez wody jeziora. Niedaleko północnych brzegów jeziora była mała wysepka, a na niej stał domek gościnnej rodziny…

Wyspa ta istnieje oczywiście i dzisiaj, i stanowi uroczy element północnych brzegów jeziora. Latem, kiedy poziom wody jest niski, można się na nią przedostać suchą stopą.